Rastgele
Dünyaya gelirken derin bir sessizliğin ardından ağlama sesiyle varlığımızı gösteriyoruz. Ve hayata merhaba diyoruz. Oysa dünyaya gülerek de gelebilirdik.Hiç düşündünüz mü, neden ağlayarak geliyoruz ve hayata merhaba diyoruz.? Ağlıyoruz çünkü kendimizin ve başkalarının hayatı ile ilgili romanlar,hikayeler ve masallar yazmaya hazırlanıyoruz.!! İyisi ve kötüsü ile. Hayat denen kıyafeti giymek istemesek de var oluşum sistemi içinde ilk isyan olan ağlamakla kabul ediyoruz.
Dünyaya gelirken derin bir sessizliğin ardından ağlama sesiyle varlığımızı gösteriyoruz. Ve hayata merhaba diyoruz. Oysa dünyaya gülerek de gelebilirdik.Hiç düşündünüz mü, neden ağlayarak geliyoruz ve hayata merhaba diyoruz.? Ağlıyoruz çünkü kendimizin ve başkalarının hayatı ile ilgili romanlar,hikayeler ve masallar yazmaya hazırlanıyoruz.!! İyisi ve kötüsü ile. Hayat denen kıyafeti giymek istemesek de var oluşum sistemi içinde ilk isyan olan ağlamakla kabul ediyoruz.
Derler ya ağaçtan düşen yaprak rüzgarın oyuncağı olurmuş. Rüzgar yaprağı nereye savurursa orda kalırmış yeni bir esintiye kadar. Darbeler alarak rengi solarak beklermiş bir sonraki durağını ya mutluluk yada hüzün!!
Henüz dünyaya gelmeden önce bizler için hazırlanan senaryo (kaderimiz) bizleri nereye savurursa! Bekleriz, yaşayacaklarımızı sabır, isyan ve sükunet içinde. Büyüdükçe hayatın sunumları karşısında ruhsal travmalar geçirmeye başlarız. Bazen yorgunluğumuzu atmak için bir otobüs durağında bir bardak su ile arada göz yaşlarımızı silmek için bir ağaç gölgesinde nefes alırız, arada duvara yaslanırız sigarayı yakar öylesine etrafa bakınırız, bazen de rengarenk çiçek bahçesinde hayaller kurarız. Artık ruhumuzda derin göçlerin başlama vakti gelmiştir. Böyle başlar hepimizin hikayesi.
Bir varmışla başlayan bir yokmuşla ve nasıl bilirdiniz mevtayı diyen bir cümleyle biten bir hayat bekler hepimizi.
Büyüdükçe bizim için hazırlanan senaryolar tek, tek birçok şekilde devreye girerler. Kaderimizde yaşayacaklarımızdır.Ya senaryoyu iyi okuyacağız yada senaryoyu oynamadan enkazlar altında kalacağız.!!! Bazen cümle alem ile birlikte bazen de içimizde, kendi yalnızlığımızda, kendimize acıyarak ömrümüzü tüketeceğiz.
Acılarımızı gizlemek için şen kahkahalar atarken, arada polyona bazen de palyaço rollerine bürünürüz kimseler anlamasın diye, her göz yaşını içimize damla damla akıtırken kendimizi okyanusların derin ve karanlık sularında çıkmazlarda, nefessiz, yalnız ve pusulasını kaybetmiş halde buluruz. Hayallerimize ve umutlarımıza ulaşmak için çırpınarak ya iyi bir yüzücü olma yolunda ilerleriz veya birileri de yüzmeyi bilmez yarı aygın, yarı baygın, yorgun ve tükenmiş bir durumda kumsalda bulur kendini. Hayat ağır, çaresiz ve tükenmek üzeredir. Hiç cezaları bitmez.!!!
