Ruha Şiirle Dokunan Kadın
Diye isyan eden şair Füruğ Ferruhzad'ın ülkesi İran'dayız. İran'da kadının özgürlük arayışı, giyimi ve yaşam tarzı üzerinden uygulanan katı kurallar hala sürüyor olmalı ki Van'a geldiklerinde kurallar esnetilebildiğince esnetilmiş olarak karşımıza çıkıyor.
"Gel aç kapıyı, kanat çırpayım / Şiirin aydınlık gökyüzünde /
Bırakırsan beni uçmaya / Bir gül olacağım şiir bahçesinde."
Diye isyan eden şair Füruğ Ferruhzad'ın ülkesi İran'dayız. İran'da kadının özgürlük arayışı, giyimi ve yaşam tarzı üzerinden uygulanan katı kurallar hala sürüyor olmalı ki Van'a geldiklerinde kurallar esnetilebildiğince esnetilmiş olarak karşımıza çıkıyor.
İran kadını, üniforma gibi taşıdığı çarşafını çıkarıp bir aksesuara dönüştürdüğü başörtüsünü Van'a geldiğinde bir tarafa bırakabiliyor ve kontörlü kaşları, sarıya boyanmış saçları, dolgun dudak ve botokslu yüzüne yapmış olduğu en koyusundan gösterişli makyajı ile caddelere, sokaklara, alışveriş merkezlerine atıyor kendini. Siz de tüm yasakları arkada bırakıp "Bu hayatta ben de varım." diyerek Van'ın caddelerinin tozunu attırarak meydan okuyuşunu sessizce izlersiniz. Yadırgansa da kafalarının içinde ayrı bir kişilik olduğunu, kıyafetinin sınırlı oluşuna karşın makyaj ve estetiğinin çok fazla abartılı olduğunu, kadınların estetikle birbirlerine benzerliğini hayretle gözlemlersiniz. Bu arada en büyük destekçilerinin eşleri olduğunu görünce kafanız biraz karışır. Bu yaman çelişkiyi sorgulamadan da edemezsiniz. Bu aslında başkaldırının isyanın bir tezahürüdür.
İpek örtüleri ne kadar kapatabilir ki sürmeli gözlerinde ruhunu ona biçilen kalıplara sığdırmaya çalışan İranlı kadınların isyanını. Bir fısıltı gibi görünen gözlerinin içine baktığınızda aslında ne kadar derine inerseniz fısıltının o kadar büyük çığlık olduğunu anlar, hissedersiniz. Değişime ayak direyen herkese karşı bir tavırdır bu. İsyanını şairinden Füruğ Ferruhzad'dan alır Iran Kadını.
Bakmadan Geçme
