''Sen Allah'ı seversen, Allah seni sevmez mi?''

Peygamberimiz insanları hak ve son din olan İslamiyet’e davet ediyordu. Bu davet kesintisiz olarak 23 yıl devam etti. Davetin muhatapları herkes ve her kesimdi. Bunların içerisinde ehli kitaptan(Yahudi ve Hristiyan) olanlar da vardı. İslam daveti karşısında zaman zaman bahaneler de uyduruyorlardı. Bu bahanelerinden bir tanesi ‘’Biz Allah’ın dostlarıyız. Allah’ı seviyoruz’’ demeleriydi. Bunun üzerine AllahüTeala şanlı Peygamberimize emirle şöyle buyurdu:

De ki: “Eğer Allah’ı seviyorsanız bana uyun ki, Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın. Çünkü Allah çok bağışlayandır, çok merhamet edendir.” (Al-i İmran 31)

Bu ilahi bir emirdir. Allah’ı sevmenin, Peygambere uymakla mümkün olabileceğini bildiriyordu. Hasan-ı Basri hazretleri: ‘’Bu ayet insanlar için bir imtihandır’’ buyurmuştur. Peygambere tabi olmadan AllahüTeala’yı sevmeyi iddia etmek mümkün değildir. Çünkü insanlar içerisinde AllahüTeala’yı en iyi tanıyan peygamberlerdir. Peygamberler içerisinde de kemalat yönünde bütün üstün özelliklerin kendisinde toplandığı nübüvvet ve risalet zincirinin son halkası Hazreti Muhammed aleyhissalatuvesselam’dır. AllahüTeala’nın zat ve sıfatlarını, esmasını en iyi bilen ve bundan dolayı Allahü Teala’yı en iyi tanıyan yegane marifetullah sahibi fahri kainat Efendimizdir. Peygamberimizin bir vazifesi de AllahüTeala’yı insanlara tanıtmaktır. Bundan dolayıdır ki; peygambere tabi olmadan AllahüTeala’yı tanımak mümkün değildir. Allahü Teala’yı en iyi tanıyan Hazreti Peygambere tabiolmadan  O’nu sevdiğini söylemek, boş bir iddiadan ibarettir. Çünkü sevgi tanımakla orantılıdır. İnsan ne kadar AllahüTeala’nın zat, sıfat ve esmasını bilirse, Allahü Teala’ya muhabbeti de o ölçüdedir. 

Zamanımızda bazı kişi ve çevrelerin de Allah’a inandıklarını ancak; haşa peygambere gerek olmadığını iddia ettiklerini duymaktayız. Bu iddiaları beyhude olup kendilerini avutmaktadırlar.

Peygamber Efendimize tabi olmak, O’nu sevmek, O’nun haber verdiği (bütün gaybi hususlar dahil olmak üzere) buyurduğu her şeyi tasdik etmekle mümkündür.

Peygambere tabi olmak, O’na tabi olanları sevmekle beraber, O’nun düşmanlarına ise muhabbet beslememektir. Müslüman olduğunu söyleyen kimsenin Peygambere karşı düşmanlık besleyenlere muhabbet beslemesi iki zıt şeyin bir kap içerisinde bulunması nasıl mümkün değilse, bu sevgi de doğru değildir. Netice olarak AllahüTeala’yı sevmek ancak Peygambere tabi olmakla mümkündür. Bir hadisi şerifte Efendimiz şöyle buyurdu:  

‘’Allah Teala bir kulu sevdiği zaman Cebrâil’e:

 “Ben filanı seviyorum onu sen de sev!” diye emreder. Cebrail onu sever ve sonra gök halkına:

- Allah filanı seviyor, onu siz de seviniz, diye seslenir. Gök halkı da o kimseyi sever, sonra yeryüzündekilerin kalbinde o kimseye karşı bir sevgi uyanır.

Allah Teala bir kula buğzettiği zaman, Cebrail’e:

“Ben, filanı sevmiyorum, onu sen de sevme!” diye emreder. Cebrail de onu sevmez. Sonra Cebrâil gök halkına:

- Allah filan kişiyi sevmiyor, onu siz de sevmeyin, der. Göktekiler de o kimseyi sevmezler. Sonra da yeryüzündekilerde o kimseye karşı bir kin ve nefret uyanır.’’ (Müslim)

Sevgi maddi imkanlarla elde edilmez. AllahüTeala dilemedikçe hiçbir kul kendini sevdiremez. Kalpleri buluşturan, birbirlerine sevdiren AllahüTeala’dır.

EbûHüreyre"den rivayet edildiğine göre, Resûlullah (sav) şöyle buyurmuştur: “Allah şöyle buyurdu: "Kim benim bir velî kuluma (dostuma) düşmanlık ederse, ben de ona harp ilân ederim. Kulum, kendisine farz kıldığım şeylerden daha sevimli bir şeyle bana yaklaşamaz. Kulum nafile ibadetlerle de bana yaklaşmaya devam eder, ta ki ben onu severim. (Sevince de) artık onun işiten kulağı, gören gözü, tutan eli, yürüyen ayağı olurum. Benden isterse muhakkak ona (istediğini) veririm. Bana sığınırsa muhakkak onu korur ve kollarım..." (Buhari)

Hiç şüphesiz AllahüTeala’nın veli kulu, dostu Allah’ın sevdiği kimsedir.

Sen Allah’ı seversen Allah seni sevmez mi?
Emrince hizmet etsen Hak ecrini vermez mi?
Aman Allah illallah Dertlere derman Allah
Gönüle şifa veren La ilahe illallah

Cumanız mübarek olsun.