ŞEREF ÖNAY DA HAKKA YÜRÜDÜŞEREF ÖNAY DA HAKKA YÜRÜDÜ

Ümit Kayaçelebi yazdı...

“O güzel insanlar, o güzel atlara binip gittiler…”

Yaşar Kemal, O güzel insanlardan biride bizim dede baba dostumuz Şeref Önay’dı.   Biz onu eski Sebze Halinden bilir tanırdık ama o Van’ın her yerinde olan çeşitli sahalarda hizmet veren bir ağabeyimizdi büyüğümüzdü.

Yaşadığı zamanın içini doldurmak her baba yiğidin kârı değildir. Ama Şeref amcamız hayatın içini doldurarak dolu dolu yaşayarak sevilen ve sayılan bir insan olarak bu fani dünyadan göçtü gitti.

Şu dünyada herkesin çok sevdiği çok değer verdiği bir kadim dostu veya kadirşinas bir büyüğü vardır. Herkesin kalbinin genişliği nispetinde dostları, sevdikleri var…

Kimisi dünyaya, kimisi ahirete ait, kimisi hususi, kimisi umumî… İç içe daireler şeklinde Kâbe misali, kalbe doğru saf tutan arkadaş, kardeş, ana-baba, evlat, eş-dost…

Ancak hepsi de, fâni âlemden baki âleme doğru giden bir göç yolunda yolcu… Her dostun her dostu giderken kalpten birer parça götürüyor. Tamamı gidinceye kadar devam edecek bir yolculuk ve ayrılık.

Ölüm dostu dostuna kavuşturan bir köprüdür.Ölüm olmadan Sevgiliye kavuşmak mümkün müdür?Ölüm güzel olmasaydı ölür müydü Peygamber sav. diyen şairin dediği gibi hepimiz ölüm denilen gerçekle er geç bir gün karşılaşacağız.Önemli olan ölmek değil de öldükten sonra başımıza neler geleceğini düşünmemektir demişler..

’’Hayatı sen aldıktan sonra ölmek şeker gibi tatlı şeydir. Seninle olduktan sonra ölüm tatlı candan daha tatlıdır.

Bir yanda ölümdür ama o yanda doğumdur. Ölüm batma gibi görünür, ama aslında doğmaya hazırlıktır. Ölüm, yaratana kavuşmaktır. Öğreneceksin yüreğim, Öğreneceksin... Dünyanın hasret, ölümün vuslat olduğunu...

Misafir gelecekmiş gibi evini, ölüm gelecekmiş gibi kalbini temiz tut. Sağlık, zıtların sulhudur; aralarında savaşın başlamasını da ölüm bil!

Diyorlar Hz. Mevlana..

Hepimizde faniyiz, hepimiz de ölümlüyüz. Ancak kaçımızın arkasından kimleri beddua eder veya rahmetle yâd eder?

Şehrivandan niceleri ebedi aleme irtihal etti gitti. Şimdi anılan da var anılmayan da! Anılmak öyle kolay değil. Ama Şeref amcamız bu şehrin temel taşlarından biriydi. Zamanı katletmeyen bilakis zamana değer katan Vanlı büyüklerimizden biriydi.

Yalnız sebze halinde esnaflıkla iştigal eden ve ehli ticaret değildi. Sorumluluk alıp zaman içinde Esnaf Kefalet Kooperatifinde, Van Ticaret Sanayi Odasında yönetimlerde görev alarak, bunun haricinde Van’daki muhtelif derneklerde fiili olarak çalışarak katkıda bulunmuştur.

Daha kuruluş safhasında olan Van Ticaret Ve Sanayi Odasının yapılanmasında emekleri çok fazladır. Yani o zamanki çoğu insandan farklı Van’ı seven ve faydalı olmak isteyen biriydi. Hatta Van’da eski yıllarda Van’a çok büyük hizmetlerde bulunun Vanı Tanıma ve Tanıtma Cemiyetinde de sosyal alanda çok çalışması olduğuna bizatihi ben şahit oldum.

Rahmetli bizim Kaya Kayaçelebi amcamızı çok severdi ve sık sık onun Van Muş Nakliyat ambarına gelerek uzun saatler sohbetleri olurdu.

O yıllarda Van halkı birbiriyle adeta akraba gibi samimiydi. Sevginin saygının tavan yaptığı yıllardı o yıllar.  Yani bir fincan kahvenin kırk yıl hatırının sayıldığı  yıllardı o yıllar.

Herkesin kendi halinde yaşadığı hak hukukun daha kaybolmadığı herkesin haddini bildiği yıllarda kandırmaca yanıltmaca kimsenin aklından bile geçmezdi.

İşte o yıllarda yaşayan Van’ın müstesna beyefendilerinden biri de Şeref Önay’dı. Herkesin çok sevdiği bir insan olarak yaşadı ve öylede göçtü gitti.

Hayat dediğiniz nedir ki?

Şair Ümit Yaşar Oğuzcan  dünyadan bahsederken bakın ne diyor:

Bir merhaleden güneşle derya görünür

Bir merhaleden her iki dünya görünür

Son merhale bir fasl-ı hazandır ki sürer

Geçmiş gelecek cümlesi rüyâ görünür

Bir tatlı rüya ama sonsuz olmayan bir rüya yaşam dediğimiz.

Cenabı Allah bu dünyadan göçerken Şeref Önay Amcamız gibi cümlemize de ardımız sıra bir hoş seda bırakıp gitmek nasip kılsın inşallah.

Gidenler gidiyor ama ne yazık ki gidenlerin yerini doldurmak öyle kolay da olmuyor.

Yine rahmetli şair Ümit Yaşar Oğuzcan gidenlerin ardından şöyle sesleniyor:

Bir gün bile anmaz bizi andıklarımız

Ergeç unutur sevgili sandıklarımız

En sonra kül olduk bu büyük yangında

Boşmuş, tutuşup kor gibi yandıklarımız>

Ne mutlu insan gibi yaşayıp insan gibi ölenlere. Şeref amcamızı da rahmetle yad ediyoruz ruhu şad mekanı cennet olsun. Biz ondan razıydık Mevla’mızda ondan razı olur inşallah.

 

Bakmadan Geçme