Şiirinde Van'ı, Erciş'i ilmek ilmek dokudu

Vansesi Haber Merkezi

Sınıf Öğretmeni Ebru Ay, İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü'nce düzenlenen yarışmada birinci oldu. Şiirinde Van'a ve Erciş'e ait doğal güzelliklerin yanı sıra, yemekleri, kilimleri, tarihi sekizli hece ölçüsüyle halk şiiri üslubunda başarılı bir şekilde işledi. Unutulmaya yüz tutan "bicek" oyununu, keledoş yemeğini, heliseyi, ayranlı aşı, ışgın, ciriş otunu, otlu peyniri, gavutu, Van Gölünün Van Balığını, Van Kalesini, göldeki allı turnaları, kıras fistanı, gülhazar kilimi, Ahmed-i Hanî'yi,  türkülerimizdeki Menşure Hanım'ı, Şengül'ü, Ulupamirde Kırgız atı cirit yarışlarını, Muradiye Şelalesini, Zeylan Çayını, Süphan'ı, Aladağı başarılı bir şekilde şiirinde nakış nakış dokuduğu görüldü.

Âşık halk şiiri tarzında yazılan şiir, 28 dörtlükten oluşmakta ve 8'li hece ölçüsü ile yazılmış."Ercişli Çocuğa" öğüt özelinde; öğretmeni tarafından, tüm çocuklara hitap edilmiştir. Van ve Erciş'in genel özelliklerini pastoral ve lirik bir şekilde dile getiren şiir; didaktik öğeler ile tüm insanlığa seslenmektedir.

ERCİŞLİ ÇOCUĞA

Kalem, kılıçtan keskindir;

Çabuk büyü de tut çocuk.

Tembele, vatan küskündür;

Çalış da helal yut, çocuk.

Furkanda ilk emir oku,

Bu da kulağına takı,

Herbir hastalığa yakı,

Kırda çiçekli ot, çocuk.

Âşık sazında türküsün,

Ana dizinde öyküsün,

Erciş düzünde ülküsün,

Güneşten ışık yont, çocuk.

Ana, başımızın tacı;

Cümle dertlerin ilacı;

Sazımın oyuk ağacı;

Pay Ovası'nda, dut, çocuk.

Meşaleler, getireyim;

Kardelenler, bitireyim;

Kitaplara, götüreyim;

Elimden iyi tut, çocuk

Ziyaret'te, serin yazlar;

Kıras fistan giyer, kızlar;

Deliçay'da uçan kazlar;

Düğün aşında, but, çocuk.

Nakş ol, gülhazar kilimde;

Dualarda kal, dilimde;

Alkış al, tıpta bilimde;

Atana değer kat, çocuk.

Otlu peynir, derde deva;

Bazlama, borani şifa;

Sofrada nimete vefa;

Ayranlı aşı, tat, çocuk.

Süphan gibi yüce başın;

Gönülleri doyursun aşın;

Çınar gibi olsun yaşın;

Tarihe adım at, çocuk.

Türkülerinde, gurbet var;

Menşure Hanım, oyalı yâr;

Uçarken allı turnalar;

Göl kıyısında, yat, çocuk.

Kara kovanda, bal kokmaz;

Şefkatlileri, nâr yakmaz;

Koçköprü, yukarı akmaz;

Coşkun sellere, set, çocuk.

Sabahları yenilen, gavut;

Çömlekte ezilen, kurut;

Kesede süzülen, yoğurt;

Suluova'da süt, çocuk.

Devzer'de torak, tereyağı;

Bayramlı'da üzüm bağı;

Karda ayaz Aladağı;

Soğuğa, bıçak küt, çocuk.

Gülizer'de tatlı emek;

Helisedir, etli yemek;

Haram olan lokma, ekmek;

Yenilmez, taştan sert, çocuk.

Doğdun, Işıklı köyünde;

Yıkandın, Zeylan çayında;

Üşürsen, zemheri ayında;

Gönlüne, bayrak ört, çocuk.

Öğretmenlik kutsal sevda,

Ahmed-i Hanî bir nida,

Sekiz heceli bu sada,

Benden sana öğüt, çocuk.

Deme, bu zenci, şu beyaz;

İkilikten doğar, maraz;

Düşün, hem oku; hem de yaz;

Kutsal kitaplar, dört, çocuk.

Tüm canlar, toprakta biter;

Hakk, herkesi eşit tutar;

Sarıkamış'ta, bir yatar;

Çerkez, Arap, Türk, Kürt çocuk.

Gez dünyayı diyar diyar;

Seyret, âlemde neler var;

Sana atandan yadigâr;

Karakoyunlu, yurt, çocuk.

Kar, Azizan'a yaslanır;

Öğretmen, candan seslenir;

Meyve özünde beslenir;

Dalı kemiren, kurt, çocuk.

Dünya fanidir, kavga boş;

Keşkten yapılır, keledoş;

Işgın, ciriş toplamak hoş;

Kekik kokulu, sırt, çocuk.

Küsler, bayramda barışsın;

Ter, topraklara karışsın;

Ulupamir'de yarışsın;

Kırgız'ın rahvan at, çocuk.

 Salihiye'de var kuyu;

Candır, Muradiye suyu;

Barış türküsüyle uyu;

Düşünü bana, sat, çocuk.

Hıdrellezde, bicek, oyun;

Çelebibağ'da, ak koyun;

Ortayayla'da olmaz doyum;

Kuzuda, yağlı et, çocuk.

Yurdumda, solmayan gül ol;

Nanay türküde, Şengül ol;

İkizçalı'da, bülbül ol;

Bilim dalında, öt, çocuk.

İnsanı sev, olma kinci;

Gölün kefali, bir inci;

Olmak için hep birinci;

Okul yoluna, git, çocuk.

Sesim her yere ulaşsın;

Doğuyla Batı buluşsun;

Emrah Selvi'ye kavuşsun;

Ayrılık bana, dert, çocuk.

Ebrulî sözler, yeter mi?

Yavrusuz ocak tüter mi?

Şehit olsa da biter mi?

Van Kalesi'nde, mert, çocuk.

Ebru AY

Van - Erciş - Yukarıışıklı Kadir-Rezzan Has İlkokulu

Sınıf Öğretmeni