TARİHİ VAN EVİYLE MUHABBET…
Yunus Türkoğlu yazdı...
Ey Tarihi Van evim, söyle bana!
Seni mesken diye tutanlar nerde?
Sen ne güzeldin doyamadık sana,
Sofranda yiyip içenlerin nerde?
Bir zamanlar şahane bir konaktın,
Fakirlerle zenginlere duraktın.
Dertlerden tasadan, gamdan uzaktın,
Sabah akşam gelip geçenler nerde?
Bir zaman sokağa yeterdi havan,
Seni yıkanlarla bitmedi davan.
Akmış çatıların, dökülmüş sıvan,
Hani cumbanda çay içenler nerde?
Bahçe yok artık, elmalar kalmamış,
Her gelen terk etmiş, kimse kalmamış,
Duvarda niş, halı, badana kalmamış,
O koşup oynayan çocuklar nerde?
Sana çevrilirdi her türlü bakış,
Misafirle dolardın yaz ile kış.
Her tarafın süslüydü nakış nakış,
Bahçendeki iğde ağacı nerde?
Birileri bahçelerde gezerdi,
Divanları kırlentlerle bezerdi,
Güzelliğin saraylara benzerdi!
Tahta merdivenle tırabzan nerde?
Gitti güzelliğin, kalmadı varın,
Ne güzel olurdu çevren civarın,
Kerpiçler eridi, çöktü duvarın,
Bostanda yetişen şamama nerde?
Bu dünyanın hali, ahvali böyle,
Makam baki değil ağayla beyle,
Yalnızca Rabbime tevekkül eyle,
Ah… Tarihi Van evlerimiz nerde?
Saygıdeğer büyüklerimiz nerde?
