Uluat'ın 'Ben Çocukken Van Bambaşka Bir Yerdi' şiir kitabı çıktı
Gazetemizin yazarlarından şair-yazar Şahbettin Uluat'ın Gülnar Yayınlarında çıkan 'Ben Çocukken Van Bambaşka Bir Yerdi' adlı şiir kitabı kitapçılarda yerini aldı
Hüseyin Geylani Akdaş
Vanlı şair, yazar Şahbettin Uluat, 3.üncü şiir kitabı ile Van edebiyatına yeni eser kazandırdı. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi’nde 1992 yılından bu yana görev yapan Şahbettin Uluat “Ben Çocukken Van Bambaşka Bir Yerdi” adlı şiir kitabı yayımlandı. Gülnar Yayınlarında çıkan şiir kitabı 185 sayfa, 102 şiirden oluşuyor.
Üçüncü şiir kitabını yayımlamanın heyecanını yaşadığını belirten Şahbettin Uluat, “İlk kitabımda yer vermediğim şiirlere Ben Çocukken Van Bambaşka Bir Yerdi şiir kitabımda yer verdim. Kitabıma isim olan Ben Çocukken Van Bambaşka Bir Yerdi şiirimi İranlı tanınmış şair Şehriyar’ın “Haydar Baba’ya Selam” adlı eserinden esinlenerek bağımsız bir kitap yapma amacıyla kaleme aldım. Bu şiirde doğduğum, yaşadığım şehir olan Van’da meydana gelen değişimleri, görüp duyduklarımın ışığında dizelere döktüm; şiir tadında kitabımın yeni kuşaklara ulaşmasını amaçlıyorum. Bu kitabımda önceki kitaplarımdan farklı olarak hece vezni ile yazılmış şiirlerin yanında serbest vezinle yazmış şiirlere de yer verdim” dedi.
ŞAHBETTİN ULUAT KİMDİR
1956 yılında Van’da dünyaya gelen Şahbettin Uluat, ilk ve orta öğrenimini Van’da tamamladıktan sonra üniversite öğrenimi için 1973 yılında Adana’ya gitti. Bir yıl Adana İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi’ne devam ettikten sonra kendi isteği ile okuldan ayrıldı. Sonrasında 1975 yılında ODTÜ’nün Ankara yerleşkesinde, 1976 yılında Gaziantep yerleşkesinde 1976 yılında Gaziantep yerleşkesinde öğrenci olayları nedeniyle 1977’de yeniden Adana’daki okuluna dönüp oradan mezun oldu. Bir kamu kurumunda dört yıl, özel bir bankada sekiz yıl çalıştıktan sonra 1992 yılında Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi’ne geçti. Halen üniversitede çalışmaktadır. Eserlerinde Şahbettin Ali ismini kullanmaktadır.
Ben Çocukken Van Bambaşka Bir Yerdi
Ben çocukken Van bambaşka bir yerdi.
Leylak ağaçları vardı bağlarda.
Çember çevirirdik, bilye oynardık.
Kışın kızak kayardık sokaklarda.
Halk suyunu kehrizlerden alırdı.
Sebze, yerli bostanlardan gelirdi.
Toprak bire yirmi, otuz verirdi.
Bet bereket vardı o harmanlarda
Başkaydı kayısı, erik çakalası
Sıhke’nin kavunu ve şamaması,
Tandırın lavaşı ve taptapası,
El emeği yoğrulmuş hamurlarda.
Tilkiler, keklikler, kirpiler vardı.
Çalağanlar gökyüzünde uçardı.
Ev kuşları gökte takla atardı.
Türlü türlü kuş vardı kuşçularda.
Öküz arabası, camuş yoğurdu.
Her semtte bir nahır hayvan olurdu.
Nahır meydanında buluşulurdu.
Heves vardı eski nahırcılarda.
…..
