Arada bir internete göz atıyor, sıkça haberler izliyorsanız fark etmişsinizdir.
Yurdun herhangi bir noktasında meydana gelen terör eylemlerini sıradan bir olay gibi algılamaya başladık.
Akşam ajanslarındaki trafik haberi gibi...
Bir maç sonrası yapılan yorumlar gibi...
Hava tahmin durumu gibi...
Olumsuzluğu yaşamak; alışmak ve alıştırılmak kötüye işarettir. Sonucunda aymazlar kitlesi yaratırsınız. Ve kulluk denilen; sürü, çoban süreci başlar.
Bu ülkenin bir yurttaşı olarak akan gözyaşından utanıyorum.
Çözüm üretmeyenlerden...
Seyirci kalanlardan...
Siyasi otorite üzerinde etkisi olup ta sessiz kalanlardan...
Gerçekleri çarpıtanlardan...
Kral çıplak diyenlerin özgürlüklerini ellerinden alanlardan utanıyorum.
Kan akmaya devam ediyor.
Bu kez Hakkâri'nin, Çukurca kırsalında patladı silahlar.
"Flaş! Flaş! Flaş!" Manşetiyle duyuruldu canlarından olanların sayısı.
Ah ettik, vah ettik...
Cami avlularının musalla taşına dizildi bayrağa sarılmış tabutlar...
Yarın gazetelerde hicranlı cenaze haberleri yayınlanacak.
Sonra...
Sanki hiçbir şey olmamışçasına güncel hayatın kadranında dönüp duracak akrep ve yelkovan.
Ta ki silahlar yeniden patlayıp, canlar düşene kadar.
Ve yalnızca anaların, bacıların, kardeşlerin çığlığı duyulacak:
"Uy havar!" Olup yankılanarak...
