Van'ın Güzel İnsanları Memet Abi
Biz çocuktuk, o iri yarı güçlü kuvvetli bir adamdı. Babamın amcasının oğluydu.
Biz çocuktuk, o iri yarı güçlü kuvvetli bir adamdı.
Babamın amcasının oğluydu.
Göz teması kurabilmek için başımızı yukarı kaldırmamız gerekirdi. Normalde sert bakışları olan biriyken bize ve bütün diğer çocuklara sevgi dolu gözlerle bakardı.
Ne zaman insan kas gücü gerektiren bir işimiz olsa babamın ilk aklına gelen o olurdu.
Helali, haramı bilir, kesinlikle aldığı paranın karşılığını verirdi. Kaç kere tanık oldum, babamdan para almak istemezdi ama babam zorla verirdi. Yoksuldu ama yüreği zengindi. Bunu her haliyle belli ederdi.
Memet Abi'yi rahmetle, özlemle, sevgiyle, saygıyla anıyorum.
Biraz konuşma engeli vardı. Söylediklerini biz çocuklar anlamıyorduk ama anlayan anlıyordu.
Toprak damımızın sıvacısı oydu. Akşamdan gelir, samanını katıp iyice yedirdiği çamurunu hazırlar, sabah da yeniden gelip tekrar karıştırır, tahta taşıma teknesine doldurur; omuzlar, tahta merdivenden dama çıkarır; her iki - üç tekne taşımadan sonra da çömelir, damı sıvardır. Bu arada çok yorulduğunu, zorlandığını, terlediğini görürdük.
Bir keresinde yanına gidip yardımcı olmak istediğimi söylediğimde (nasıl edecektim bilmiyorum) gülümsemiş, başımı okşamış ve reddetmişti.
Bir başka gün de babam onu kuyu kazmak için çağırmıştı.
Yaklaşık iki metre derine indikten sonra elindeki kazıcıyı zemine vurar vurmaz yıkılan kuyu tabanında beklenmedik bir şekilde açılan dehlize düşmüştü.
