Yapay Zeka
Bekir dayı sinirinden kapıyı çarpıp dışarı çıktı. Kasketini çıkarıp yere vurdu. Elleri titriyordu. Hastane koridorundaki banklarda oturan onlarca hasta ve yakınlarının bakışları bir anda ona çevrildi.
Bekir dayı sinirinden kapıyı çarpıp dışarı çıktı. Kasketini çıkarıp yere vurdu. Elleri titriyordu. Hastane koridorundaki banklarda oturan onlarca hasta ve yakınlarının bakışları bir anda ona çevrildi. Hanife teyze oturduğu yerden fırlayıp yanına koştu "sana ne oldu herif" diye feryat etti. Yaşı sekseni aşmış Bekir dayı "yav bunlar insanın yüzüne bile bakmiyi, yürü gidelim" dedi titreyen sesiyle. Halbuki daha beş dakika önce morali gayet iyiydi. Kapının üstündeki monitörde adını soyadını görünce telaşla kalkıp sağ ayağını sürüyerek doktorun odasına girmişti. Selam verip doktorun masasının önündeki sandalyeye yığılırcasına oturmuştu.
Selamını alan da olmamıştı, bir hoş geldin diyen de. Oysa o eskiden defalarca karşılaştığı güler yüzlü doktorlardan biriyle karşılaşacağını zannetmişti. Asık suratlı, gözünü bilgisayar ekranından ayırmadan konuşan doktor bir robot gibi "neyin vardı" diye bir ses çıkardı. Bekir dayı hemen kendini toparlayıp konuşmaya başladı "vallahi tuktur bey üsten sağlık sağ terefımdan boynuma doğru pis bir ağri vuriyor, aha bu gış çok artti nedendır bilmiyem" dedi. Doktor bilgisayarda birkaç şey yazıp yazıcıya gönderdi. Yan tarafta oturan hemşire yazıcıdan çıkan küçücük kağıdı alıp yaşlı adama uzattı. "Amca bu ilaçları eczaneden al, geçmiş olsun" dedi. Bekir dayı ayağa kalktı doktora baktı, doktor yüzüne bile bakmıyordu. Oysa köyüne gelse ona ne sofralar kurar ne ziyafetler çekerdi. Şöyle adam akıllı bir muayene etmek bir yana yüzüne bile bakmaya tenezzül etmemişti doktor. Canı pek sıkılmıştı. "E peki hadi Allahaısmarladık" deyip çıkmıştı.
Hastaneden dışarı çıktıklarında yüzlerine çarpan soğuk hava kendilerine getirmişti ikisini de. Hanife teyze bir eliyle başındaki leçeğiyle yüzünü korudu diğer eliyle aksayarak yürüyen kocasının koluna girdi. Az çok olan biteni sezmişti. Olan bitene Fadime hemşire şahit olmuştu. O da içerde iyice daraldığından Bekir dayının arkasından dışarı atmıştı kendini. Yaşlı çift hiçbir şey konuşmadan yürüyüp gittiler, az sonra gözden kayboldular.
