Yaşamların Değiştiği An
Depremin ardından günler geçiyor.
Vana'da yaşam yavaş yavaş normale dönmeye başlıyor.
Yaşam normale dönerken sorunlar dağ gibi…
Dayanılmayacak kadar büyük.
Katlanılmayacak kadar ağır.
***
Cenazeler kaldırıldı.
Enkazlardan canlı çıkarma umutları tükendi.
Arama kurtarma ekipleri dönmeye başladı.
Yorgun, bitkin…
Kurtaramadıklarının ve olanaksızlıkların üzüntüsüyle.
Kurtarabildiklerinin ve mucizelerin sevinciyle.
***
Ölüsünü, acısını unuttu insanla,r düştü çadır peşine.
Hava gittikçe soğumakta. Gündüzleri idare ediliyor.
Geceler dondurucu, ısı neredeyse eksilerde.
Soğuk dayanılır gibi değil.
Çadırlar dağıtılıyor, düzensizlik, kargaşa…
Alabilenler şanslı.
Bu kez de nereye, nasıl kurulacak.
Kadın, erkek, konu komşu el birliği..
Kuruluyor çadırlar.
***
Bir çadırda yirmi kişi, otuz kişi.
Yatmak, uyumak bir yana , yan yana oturmak bile güç.
hastalar var, çocuklar var, yaşlılar var.
***
Evleri sağlam görünenler dönüyor evlerine.
Kırılanlar, dökülenler toplanıyor.
Temizlikler yapılıyor, çatlak duvarlar sıvanıp boyanıyor,
şükürlerle, dualarla, korkularla.
***
Yavaş yavaş işyerleri açılmaya başlıyor.
Bakkal, kasap, manav açık.
Dört liraya çıkan ekmek artık normal fiyatından satılıyor.
Bankalar hizmet veriyor ya kendi binalarında ya da araçlarda.
***
Okullar kapalı.
Erciş'te ne zaman açılacağı belli değil.
Van'da bayramdan sonra açılacak.
Hazırlıklar yapılıyor.
Sınavlara hazırlanan 8. sınıf, 12. Sınıf öğrencileri daha kaygılı.
***
Van'da sadece "DEPREM" konuşuluyor ilk günler.
Yan yana gelen iki kişinin tek konusu deprem.
Deprem hikayeleri;
Nerede yakalandın depreme? Nasıl kaçtın?
Duvar nasıl yıkıldı? Hangi eşyalar düşmüştü?
Enkaz altında kimler kalmıştı?
Enkazdan kimler nasıl kurtarıldı?
Bütün konular tükenmiş, tek konu depremken, konuşmalarda da
Yaşam normale dönmeye başlıyor; deprem konusu tamamen bitmese de.
***
Derken bayram geliyor.
Bu bayram diğer bayramlara benzemiyor.
Buruk, eksik, kırık bir bayram.
Her şeye rağmen, eski bayramlara benzememsine rağmen yine de bayram.
***
Bayramın dördüncü günü.
9 KASIM 2012 Saat 21:23 Van bir kez daha sallanıyor.
Bu, diğerinden daha korkunç.
Merkez üssü Edremit.
Yer yerinden oynuyor.
Gürültü , yıkılan duvarlar, devrilen eşyalar,
Çöken binalar, her taraf toz duman…
Elektrikler kesik, zifiri karanlık.
Korku, panik, kaygı…
***
O sarsıntıyla;
Yaşamlar yitirildi.
Van'ın, Vanlının, Van'da yaşayanın yaşamı değişti .
Yaşamlarla beraber, düşünceler, yaşama bakışlar değişti .
Van'da artık hiçbir şey eskisi gibi değildi.
