Kalemim kağıdım ve ben
Emine Aktaş
Her yazışım her yazdıklarım her satır aram
Heyecan dolu,
Sevgi dolu
Aşk dolu,
Emek dolu.
***
Ne zaman yazmak istesem ben, kalemime kâğıdıma uzanmadan önce kalemim ve kağıdım benle buluşmak için çoktan masanın üzerindeki yerlerine geçmiş ve beni beklediklerini görüyorum ve kat be kat artıyor heyecanım kalemimi elime alınca. Yazmak istediklerim nasıl da hücum ediyor kalemimin ucuna nasıl da ince ince, zarif zarif oturuyorlar yerlerine silmeye bile gerek kalmadan.
Yazmaya başlayınca
İstediklerimi,
Htiklerimi,
Dilediklerimi,
Düşüncelerimin ritmi cümlelerimin ritmi haline gelir yazılarımda an be an.
Yazınca, şaşkınlığımı yaşıyorum yazdıklarımın. Yazdıklarımın kalemimden nasıl da kağıda döküldüklerini görüyorum.
***
Durup düşünmek istesem aklımda olanların kaybolmasından korkuyorum. Ara bile vermeden hatta ara vermeye fırsat vermeden
Satırları,
Sayfaları
Buluyor yazmak istediklerim.
***
Sona yaklaşınca yazımın, kendimle birlikte kalemimde de kağıdımda da bir isteksizlik görüyorum.
***
Kelime yanlışlarına bakıyorum son kez yazımın.
Yanlış konulmuş noktalama işaretlerine bakıyorum yazımın son kez.
Son kez okuyorum yazımı, son halini vermek için yazıma ve yolluyorum yazımı gazetedeki ağabeylere, koskocaman adını bile koyamadığım bir heyecanla. Bir sonraki günü bekliyorum somut olarak emeğimin karşılığını almaya gitmek için. Yolda giderken yazımı hatırlamaya çalışıyorum, nereye hangi kelimeyi hangi cümlemi hangi cümlemden sonra yazdım gibi düşüncelerle yol alırken gazetemi almaya evim gibi gördüğüm hatta ikinci evim olan VANSESİ Gazetesi bürosuna giriyorum. Öz ağabeyimin sıcaklığını aratmayan ağabeylerimin ‘Ooo Emine Hanım hoş geldiniz.’ Değişleriyle bile emeğimin karşılığını almış oluyorum. O kadar;
Sevgi dolu,
Saygı dolu ki gazete ailem…
Ben bu duygularla konuşurken
Gazetemi,
Emeğimi,
Yazımı veriyorlar ve
Tebrik cümleleriyle
En güzel dualarıyla çıkıyorum oradan.
Yazım,
Emeğim,
Vaktim,
Düşüncelerim,
Gazetem elimde.
Yazmak adına dualarım, hayallerim ile birleşip somut halini elime alışımla evime gidiyorum diğer gazetelerimin arasına bırakmak için.
Yazmak sen ne güzelsin.
Ne güzel ki ben yazıyorum.
