Çocuklarda tırnak yeme alışkanlığı ve çözümü
Ferdi Ozmuş
Amasya üniversitesi Eğitim Fakültesi Temel Eğitim Bölümü Okul Öncesi öğretmenliği Anabilim Dalı “ Topluma hizmet Uygulamaları” Dersi Kapsamında Öğr. Görevlisi Tuncay Demirtaş Rehberliğinde Hazırlanmıştır.
Geçmişte ağız sağlığı düzeyi, ağız hastalıklarının varlığı veya yokluğu ile ölçülmüştür. Günümüzde ise ağız sağlığının psiko-sosyal durumlar ile ilişkisi ve yaşam kalitesi üzerine etkisi gibi çeşitli hususlar da göz önünde bulundurulmaktadır. Ağız sağlığı ve tırnak yeme, sağlığı etkileyen önemli bir durum olup bu konuyu ve etkilerini ortaya koyan az sayıda çalışma mevcuttur (Garde ve ark., 2014).
Tırnak yeme esnasında bir veya daha fazla parmağı ağza sokmak ve tırnağı dişlerle ısırmak ağız yapısına zarar vereceği gibi tıpta da tırnak yeme onikofaji olarak adlandırılır. Tırnak yeme alışkanlığının küçük yaşlardan itibaren çocuklarda sıkça rastlandığını bir çoğumuz kendimiz de gözlemlemişizdir, yapılan araştırmalarda bunun çeşitli nedenlerden kaynaklandığı söylenebilir. Bu nedenlerin başında anksiyete veya çocuklardaki duygusal gerginliklerin olduğu tahmin ediliyor.
Onikofaji insidansı 4-6 yaşlarında daha fazladır (Tanaka ve ark., 2008). Ancak literatürde sıklıkla okul dönemi ve ergenlik döneminde yapılan çalışmalar vardır. Yapılan bir anket çalışmasında 12-16 yaş arası 385 okul çocuğunda %29 oranında onikofaji bildirilmiştir (Feteih, 2006).
İstanbul’da üçüncü sınıf öğrencileri olan 214 çocukla yapılan bir çalışmada, %48’inin tırnaklarını yediği bildirilmiştir (Ergün ve ark., 2013). Malatya’da okul dönemi çocuklarında yapılan bir çalışmada, yüksek sosyo-ekonomik düzeydeki çocuklarda (%12.9) düşük sosyo-ekonomik düzeydeki çocuklara (%2.8) göre daha yüksek oranda tırnak yeme davranışı olduğu belirtilmiştir (Kaya ve ark., 2006). Belirli gözlemler sonucunda erkek çocukların kız çocuklara nazaran daha az tırnaklarını yedikleri gözlemlenmiştir kız çocuklarının daha fazla tırnak yeme alışkanlığının olmasının sebebi ise duygusal ve psikolojik dalgalanmalardan kaynaklandığı düşünülmektedir.
Çocuklarımızın bu şekilde tırnak yeme alışkanlığının önüne geçmemiz gerekmektedir çünkü bu bir davranış bozukluğudur ve altında yatan sebepler detaylı bir şekilde araştırılmalıdır. Bunlar aile içinde çatışma, iletişimsizlik, anne baba tutumları, çocuğa gösterilen ilgi vb. birçok etkenden kaynaklı olabilir buda bizim çocuğumuzun sağlığına zarar vermektedir. Bu yüzden de anne ve babaların çocuklarını iyi gözlemlemesi ve gereken tedbirleri alması gerekmektedir bu şekilde gerekli önlemler alındığında çocuk için de olumlu girdileri olacaktır.
Kaynakça: Garde, J. B., Suryavanshi, R. K., Jawale, B. A., Deshmukh, V., Dadhe, D. P., & Suryavanshi, M. K. (2014). An epidemiological study to know the prevalence of deleterious oral habits among 6 to 12 year old children. Journal of international oral health: JIOH, 6(1), 39.
Aya, M., Özcan, Ö. Ö., & Kaya, B. (2006). Malatya il merkezinde farklı sosyoekonomik koşullardaki iki ilköğretim okulu öğrencilerinde ruhsal uyum taraması/Psychological adaptakine on the students who are in two different primary schools which have different socioeconomics conditions in Malatya province. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 7(3), 157-161.
Feteih, R. M. (2006). Signs and symptoms of temporomandibular disorders and oral parafunctions in urban Saudi Arabian adolescents: a research report. Head & face medicine, 2(1), 25-31.
Ergun, A., Toprak, R., & Sisman, F. N. (2013). Impact of a healthy nails program on nailbiting in Turkish school children. The Journal of School Nursing, 29, 416–424.
