Ekmek arası mutluluk
Nuran Demirhan
ŞAHİN AKÇAP
Ercan Alan'ın sayfasında yayınadığı Yılmaz hocanın fotoğrafı yine alıp geçmişe götürdü beni.
Sabahın erken saatlerinde kar kış demeden koştuğumuz Van Atatürk Lisesi'nin bahçesinde buldum kendimi.
Kahvaltısız sabahlarda çantalarımızın içine ana’larımızın sıkıştırdığı azıklara el sürmez ilk dersin bitiminde ilk tenefüste okul duvarımızın bitiştiği noktaya konuşlandığı küçük arabasının içinde hazırladığı içinde maydanoz,domates,biber,otlu peynirli yarım ya da çeyrek ekmekleri almak için sıraya dizilirdik.Yüzü hep güleç,hazırladığı içi dolu ekmekler lezzetli ve bereketliydi.
İçimizde harçlığı olmayanları bir bakışta farkeder"Bu da sana yeğenim."Diye uzatır ardından da mevsimine uygun içeceği verirdi.
Çoğu zaman eve döndüğümüzde çantalarımızda kalan ana’larımızın hazırladıklarından dolayı fena halde fırça yer:
"Demağ ğocanın lokması daha datlı he!"Diye azarlanırdık.
Hep merak ederdim o kış ve kıyamette Yılmaz hoca nereden bulur domatesi,maydanozu,yeşil biberi?Hele o Van'ın kalitesini hiç bir zaman düşürmediği otlu peynirinin tadına doyum olmazdı.
Yılmaz hoca bizim vitamin büfemiz,küçük arabasıyla kahvaltıcımızdı.
Yılmaz ağabeyimizi saygıyla anıyor.
Şahin Akçap
