Küllerinden konuşan dünya
Rıdvan Kadeş
Bir harita çizdim, göz yaşıyla ıslanmış,
Sınırları değil, acıları gösteriyor.
Bir bebek ağlıyor isimsiz sokakta,
Susturmaya bomba değil ninni gerekiyor.
Gökyüzü gri, barut rengi almış,
Güneş bile gülmekten utanıyor.
Toprak, mezar değil hayat isterken,
Ayak izleri kanla yazılıyor.
Birileri karar veriyor yukardan,
Masada dünya, ellerinde kalem.
İmzalar atılıyor, yaşam siliniyor.
Bir tebessüm le başlıyor yeni zulüm.
...
Ama hala bir umut var, soluk'da olsa,
Bir çiçek direniyor enkaz altında.
Bir çocuk resim çiziyor duvara:
Güneş, kuşlar, el ele insanlar...
