Zamanla Azalanlar, Kalanlar

Zaman geçtikçe, hayatın içinde bir değişim başlar. Önceleri önemli olan her şey, birer ağırlık gibi düşer. Bazen bir insanın yokluğu, bazen varlığının anlamı büyür. Her şeyin bir değeri vardır, ama sadece birkaç şey kalıcıdır. O kalıcı olanlar, zamanın ve yaşanmışlıkların derinliğinde yer edinir. Ve bir gün, bir anda fark edersin: Eskiyle vedalaşmaya başlamışsındır. İşte o an, sana kalanlarla daha sade bir yaşamı seçersin.

Zamanla, her şey daha sadeleşecek. Günler geçtikçe, kelimelerin anlamı daha yoğun olacak; sözcüklerin derinliği, onların kısalığından çıkacak. Uzun cümleler artık zaman kaybı gibi gelecek. Kısa ama doğru kelimelerle anlatacaksın her şeyi. Hiçbir çaba, hiçbir beklentin olmayacak. Göğsündeki derin nefesler, bir zamanlar kalbinin içinde fırtınalar estiren kişilere karşı kesilecek. Yavaş yavaş, yavaşça uzaklaşacaklar.

Ruhunu karartan insanlar, adeta birer sis gibi arkanda kaybolacaklar. Duyguların ağırlaşmayacak, yüklerin azalacak. Bazı insanlar, zamanın topraklarında kaybolacak; adları, yüzleri, hatıraları, her şey buhar olacak. Önceleri sabırla beklediğin, zorla sürdürdüğün ilişkilere yer kalmayacak. Bir "hayır" dediğinde, içinde bir rahatlık hissedeceksin.

Fakat bazılarının hatırası, ruhunun derinliklerine kazınacak. O özel insanlar, kalbinin en nadide köşesinde saklanacak. Yıllar geçse de, onların adı her zaman dudaklarında bir dua gibi kalacak. Sadece "iyi ki varlar" diyebileceğin birkaç kişi, hayatının yüreği olacak. Yanında hep az ama öz insanlar olacak.  O az insanla, hayatın yolunu huzurla yürüyeceksin.

Ömrün, en değerli anlarını onlarla geçirecek, bir sofranın etrafında, bir kalp attığında, ruhunun içindeki huzur yalnızca onlarla olacak. Her bir kayıp, sana varlığın değerini öğretecek. Zamanın çarklarında kaybolan her şey, senin için bir hazineye dönüşecek; çünkü her şeyin özüne varmış olacaksın. Geride bırakacakların, birer yıldız gibi gecenin karanlığında parlayacak, ve yanındaki az insan, seni karanlıktan koruyan ışık olacak.