Aradaki fark…

Fransız filozof ve biyolog Jean Rostand bir yerde şöyle der;

"Bir gün atomun enerjisini serbest bırakacağız, gezegenler arası yolculuklar gerçekleştireceğiz, ömrü uzatıp, kanseri ve tüberkülozu tedavi edeceğiz; ama en düşük seviyede kişiler tarafından yönetilmiş olmanın sırrını asla çözemeyeceğiz..."

İşte bu bağlamda ben de sürekli düşünmüşümdür.

Kötü ve beceriksiz insanlar niçin "başarılı" bir yaşam sürerken, çok sayıda iyi ve dürüst insanlar zor koşullara yenik düşerler?

İnsanlar tarih boyunca toprak, iktidar ve servet uğruna çatışmakla her zaman iyi olanı ve aklı kovalamaktan niye vazgeçmezler?

Adam gibi bir mülki yöneticiyi veya bir kişiyi Kızılay gibi bir kuruluşun başına geçirmeyi neden beceremezler.

Yahut bu vazgeçemedikleri bir inat mıdır?

Bence hepsi bir arada mündemiçtir.

Ülkemizde insan ilişkilerinde görülen ürkütücü boyuttaki tezatları konuşmak, yazmak bile cesaret isterken, doğrusu bu yönde şahsi emek isteyen yazı okumanın çorak ikliminde yaşamak bizim kaderimiz midir?

Hayır, elbette değildir.

Ancak, ne yazık ki küçük bir azınlık empatiden, merhametten ve basiretli davranıştan uzaklaşarak, insanların haklarını suistimal etmekte hâlâ direnmektedirler.

Ortadoğu coğrafyasına baktığımızda içinde bulunduğumuz açmazlar yumağı ile elimizi, kolumuzu başkaları değil, ortak akıldan nasip alamamamız yatmaktadır.

Ortadoğu'ya baktığımızda düzensiz ve dağınık akıllar tarafından yönetilmenin ve çöküşünü en güzel en büyük Romalı, hukukçu, hatip ve filozof Çiçero dile getirmiştir.

Roma Senatosu da Çiçero ya sorarlar; Roma neden çöktü?

Çiçero kürsüde ayaklarını yere vura vura şu tarihi gerçeği haykırır.

ÇOK CAHİL ve ÇOK KONUŞUYORDUK

Bizde ise yönetimde olan kişilerin hepsi psikolojik olarak hastalıklı bir yapıya sahip değillerdir.

Ancak, ne hazindir ki, tek amaçları liderin sağladığı olanaklardan faydalanıp, fırsatları değerlendirerek seslerinin çıkmamasıdır.

İşte aradaki fark bu…