Aylardan eylüldü.
Dışarda hafif esen rüzgarla birlikte,
Ağaçların sararan yaprakları savruluyordu dört bir yana.
Penceremde oturmuş, elimde kahvemi yudumlarken,
Seyrediyorum gelip geçen herkesleri
Dalıyor gözlerim uzaklara.
Geçmişteki hatıraları yaddediyorum.
Birden, bir kuş konuyor Pencereme.
Avazı çıktığı kadar ötüyor, sanki bana birşeyler anlatmaya çalışıyordu.
Açtım pencereyi,
Uçmadı hemen geldi elime.
Şimdi neden o kadar öttüğünü anlamıştım.
Yaralıydı, tıpkı benim gibi kırılmıştı kanadı.
Aldım içeri, yarasını sardım sarmaladım
İyi olana kadar baktım, ve nihayetinde iyileşti.
Birgün yine geldiği pencereden uçup gitti
Alışmıştım aslında.
Hiç gitmeseydi keşke, yaralarıyla birlikte sanki benimde yaralarım iyileşmişti.
Aylardan eylüldü dışarda hafiften rüzgar esiyordu.
