Susuyorum!
Sustukça kıyametim oluyorsun.
Kelimeler boğazımda düğüm
Çözülmüyorsun.
Kaçıncı gece gelmeni bekleyerek geçirdiğim.
Yalnızlığımı kovalayarak hayaline Sarıldığım.
Bu kaçıncı gece sensiz
Seni görmeden,
Sesini duymadan nasıl yaşanır.
Yokluğunda üşüyorum bilesin.
Keşke diyorum
Bir yol olsa da çıkıp gelsen.
Bir Gece yıldız olup gözlerime dolsan.
Bu kaçıncı gece sensiz
Yokluğun büyülü bir çember
Kaçışı olmayan.
Gidişin geliyor aklıma.
Ve duygular ağır basıyor.
Taşıyamıyor artık yüreğim sensizliği.
Bir konuşsa Yaşlı gözlerim,
Ne yaşlı cümleler kurar gidişine.
Bu kaçıncı gece sensiz
Kalbim sen diyor.
Aklım firar ediyor.
Başımı yastığa koysam
Rüyalarımdasın her akşam.
Tam ellerini tutacakken
Geceme kabuslar çöküyor.
Belki sana yazdığım son sözlerim.
Belki de kuruttuğum gözyaşlarımın
Son damlası akıttığım.
Bu kaçıncı gece sensiz
Biliyor musun?
Aslında hiç üşümedim.
Hiç karanlıkta kalmadım.
Ve hiç Nefsime yenilip, günahı yaşamadım senin dışında.
Her gece hayalinin ateşiyle yanıp
Onunla aydınlandım.
Onu sevdim.
Ona inandım.
Ne çok demlendim yüreğinde.
Ne çok yudumladım seni Ruhumda.
Ve ben ne çok öldüm sana.
Evet, içiyorum artık ben de her gece.
Ve tekrar kaldırıyorum Kalemimi.
Bir şiir daha içiyorum bu gece.
Gelmişine.
Geçmişine.
Ve de gidişine.
Bir şiir daha içiyorum bu gece.
