Her insanın tamamlanmamış bir hikayesi vardır.
Yarım kalmışlığı, yaralı kalmışlığı.
Bazen, tebessümle hatırladığı.
Kimi zaman hüzünlenip ağladığı.
Yaşam, hiçbir zaman sevdiğimiz kadar sevilmeyi reva görmez bizlere.
Sana ihtiyacım var demenize bile gerek kalmadan, yanınızda olan insanlar.
Gün gelir size uzaktan bakarlar.
Anlatmakta zorlandığımız bu dünyada,
Anlaşılmayı beklemek hayal kırıklığı.
Karanlık bir şehrin sokak lambası gibidir hayat.
Birilerinin hayatını aydınlatmak için hep kendini yakarsın.
Başını kaldırıp ışığa bakmaz insanlar
Ve sen, hep yandığınla kalırsın.
İşte, o zaman ne hissettiğini bilmiyor insan.
Olaylar, imtihanlar, hayatımıza giren yanlış insanlar,
Ve o insanlara duyduğumuz sevgi bizlere tecrübe kazandırır.
İmtihanlar insanları daha güçlü kılar.
Demir dövülmeden kılıç olmaz.
Biz kendimizi yitire yitire.
Canımız yana yana.
Öğreneceğiz yaşam denen meseleyi...
