Hoşcakal sevdiğim.
Olmadı, yapamadım, beceremedim.
Ne sende kalmayı, ne de senden gitmeyi.
Sende kaldı sol yanım,
Yanık bir türkü gibi.
Veda bile edemedim sana
Nasıl dayanırdım ki, bu ayrılığa.
Hiçbir şey eskisi gibi değil artık.
Ağır geldi yokluğun,
Alışamadım sensizliğe.
Ne olurdu beni biraz anlasaydın.
Zordur imkansızı sevmek.
Zordur kalbine tutulduğunla,
Elini tutanın bir olmaması.
Koşup koşup da, çıkmaz sokakta kalakalması.
Çekilin kenara, O benim diyememek.
Karşılıklı oturamamak, bir çay bahçesinde.
Sana ait olmayanı, kalbinde sahiplenmek zordur.
Susuyorum artık...
Seni uzaktan sevmeyi kaybetmemek için susuyorum...
Konuşmuyor dilim.
Anlatmıyor gözlerim seni.
Delice hiçbir karşılık beklemeden sevdiğimi.
Sevdana susamış kalbimin çığlıklarını içime gömerek susuyorum...
Meğer ne zormuş sensizlik.
Sensiz bir hayalin bile, olmazken.
Zaman ötesi kaderler var bende.
Zaman ötesi hüzünler.
Sahipsiz kelimeler dökülüyor parmak uçlarımdan.
Her yanım hüzünlere açılan bir kapı.
Mevsimlerim sırılsıklam.
Öyle yabancı bakmasın gözlerin bana
Bir sevda esintisi uğrayıp durur gönlümün limanına.
Tıpkı Masanın üstünde duran soğuk çay bardağı gibi.
Alın terim, kaç zamandır küs gözyaşlarıma.
Hüzün üşüyor kimsesiz sokaklarda.
Kaç ömür bitiyor.
Bir bilsen, her sessiz sevdada terkederken eylüller.
Kaç can gidiyor biri giderken...
