Belki okursun diye sana yazıyorum bu satırları
Yeter ki sen üzülme yar
Ben hasretinle yanmaya razıyım
Yanağıma düşen kar tanesi kadar sessizim bu aralar
Sokakta üşümüş evsiz biri kadar da hüzünlü.
İkimiz de yaşayamadığımız Aşkın girdabında boğulduk ne acı
Sen bana sitem ettin
Bense sessiz çığlıklar attım karşında
Ah be sevdiğim
Kahvemin kokusu yağmura karıştı bu günlerde
Dalıp dalıp gidiyorum bizli günlere
Geçirdiğimiz güzel günler geliyor aklıma
Bir tebessümle gülüyorum
Sonra sonra ne mi oluyor
Gidişin geliyor aklıma
Göz pınarlarım doluyor
Senin dokunmaya kıyamadığın yanaklarından
Yaşlar akıyor
Sen üzülme Yar Yeter ki sen üzülme
Ben hasretinle yanmaya razıyım
İkimizin yerine
