Adnan Menderes
Yunus Türkoğlu
Koçarlı’da dünyaya açılmıştı gözleri,
Çakırbeyli Çiftliğinde çocukluk günleri.
Gençlik yıllarında büyük idealleri vardı,
Vatanın her köşesinde eserleri kaldı…
Korku nedir bilmezdi, elif gibi dimdikti,
Milletin gözünde bir kahraman, bir yiğitti.
“Söz milletin!” diyerek başvekilimiz oldu,
Yirmi Yedi Mayıs’ta millet hicranla doldu…
Milleti gözyaşına boğup gitti Menderes!
Gönüllerde yerini alıp gitti Menderes!
Adnan Menderes, bir efeydi, bir beyefendi,
Millet onu seçti, asaletini beğendi.
Halkına hizmet için bir ömür aşkla koştu,
Yaptığı yatırımlarla bu memleket coştu…
Korkmadı kimseden, karanlığa ışık saldı,
Durmadan çalıştı, memlekete sevdalıydı.
Bedeni ölse de ruhu yaşıyor gönüllerde,
Gökyüzüne yükselen yıldızdı seherlerde!
Siyasetin onuru oldun Adnan Menderes!
Memleketin gururu oldun Adnan Menderes!
Demokrasi sekteye uğradı, zulmettiler,
Darağacı kuruldu, acıyla yandı yürekler.
Kin kustular, yaptıkları nefret ve vahşetti,
Rabbülalemin, ona şahadeti bahşetti…
Temyizi; ulu divanda, mizanın başında,
Onlar kaybetmişlerdi zaten işin başında!
Aydın halkı matem tuttu, yas bağladı o gün,
Ve oğullara “Adnan” ismi verildi gün gün…
Yüreklere kor ateş koyup gitti Menderes…
Vakarlı ve mertçe ukbaya göçtü Menderes…
Millet seni sevdi, adın yaşıyor her yerde!
Yassı Ada’da zulüm edenler hani nerde?
Kulak verdin sağduyuya “Önce Vatan” dedin,
Hakikatler duruyor bak gönüllerde, serde…
“Efelerin efesi” idi Adnan Menderes!
Yalnızca Rabbine kul oldu Adnan Menderes!
