Nerde Van Bağları?
Yunus Türkoğlu
Kesildi ağacımız,
Kırıldı budağımız,
Daha balam görmeden;
Talan oldu bağımız…
Bitti bağlar, yanarım,
İçim sızlar duyarım,
Bülbüller hep öterdi;
O günlere ağlarım…
Al alma gönül alma,
Sararıp soldu ayva.
Bağları kurutanlar;
“Tok yemesin” dünyada…
Hayattı Van bağları,
Uzundu kavakları,
Söğüt altı serindi;
Kurudu leylakları…
Bad-ı saba eserdi,
Türlü çiçek biterdi,
Sanki cennet bağları;
Kurudu, bitiverdi…
Meyvenin tadı kaldı,
Gülün kokusu kaldı,
Kıyamazdık basmaya;
Bağların yâdı kaldı…
Elin bağı mana ne!
Van bağları şahane…
Kıymetin bilemedik,
Aramayın bahane…
Ayrı düştüm men senden,
Hasretin yaktı derinden,
Gitti elimden bağlar;
Vuruldum yüreğimden…
“Gazelli bağlar” hani,
Yoktur bağı bağbanı,
Yüreğimde yâre var;
Ah bitirdik bostanı!..
Suç arama nafile,
Gitti en son kafile
Nerede Van bağları?
Ne diyeyim gafile…
Mum kimin yanan bağlar,
Sizi özlerem bağlar…
Bulamadım teselli;
Ah viran oldu bağlar!..
