YOLCULUĞUM VE YOLUMDAKİLER
(Bir bakanlıkta çalışan bir kadının okullardaki gözlemlerinde 2009 ile 2018 arasında müdürler için yazdıkları). Etkilendim.
İşime, her gün Ankarayla giderken, sürekli aynı yolu kullanmıyorum. Farklı caddeler ve sokaklardan yürüyerek, farklı insanları, ortamları, kurumları, yenilikleri izleme ve duyma şansını yaşıyorum. İlk, orta ve liseyi İstanbul’da, Üniversiteyi Ankara’da okuduktan sonra, aldığım KPSS puanı ile Ankara’da nezih bir kurumda çalışmak nasip oldu.
Yine güneşin tepeden yaktığı Ekim aylarından birinde işime giderken bir okulun sabah tören yaptığını görünce, konuşan kişinin sözleri bana çok ilginç geldi ve zamanım olduğundan töreni izleyip, konuşmayı ve İstiklal marşını dinleyeyim dedim.
Konuşmacı ”terbiyesizlik yapıyorsunuz, sizlerde hiç utanma yok mu, kırıp dökerek, kıravatlarınızı boynunuza asarak, saçlarınızı bağlamayarak bir halt ettiğinizi mi zannediyorsunuz. Hepinizi disipline verip okuldan atacağım.” diye devam ederken, küçük çocuklar aralarında oynuyor, büyük çocukların bir kısmı gülüyor, bir kısmıda sinirlileniyordu. Öğretmenler ise her zamanki gibi “susun,konuşmayın” diyerek geçiştirmeye çalışıyorlardı.
Çok sinirlendim ve İstiklal Marşımızın okunmasını bekleyemedim.
