Özledim…

Yine bahar gelmiş Erek Dağı’na,

Zirvesinde oturmayı özledim.

Yağmur sonrası çıkıp yamacına,

Uşkun toplayıp yemeyi özledim…

Hafız Remzi, sabah ezan okurken,

Kümeste horozlar bir, bir öterken,

Avluda semvar dumanı tüterken;

Tereyağlı Van çöreğini özledim…

Cumhuriyet Caddesi’nde akasya,

Beşyol’da kehriz suyu akardı ya!

Toprak evlerin camında sardunya;

Köşe başında çeşmeyi özledim…

Bahçede bardak erik, aslik elma,

Bostandaysa kokuluydu şamama.

Eveliği, çatlankuşu unutma;

Edremit’in mor dutunu özledim…

Camuşlar sazlık-bataklık severdi,

Atlı kızaklar hayalden güzeldi.

Molo, merkeple çarşıya giderdi;

Nahırların dönüşünü özledim…

Emek Sineması’nda yerli filmler,

Kütüphane bahçesinde sohbetler,

Cem-ka, Şal, Günerler ve Erözmenler;

Van’ın eski günlerini özledim…

Favoriler uzun, bıyıksız olmaz,

Gömleğin yakası asla kapanmaz,

İspanyol paça pantol unutulmaz;

Delikanlı yıllarımı özledim…

Aslan, dokunsun cümbüşün teline,

Tosun, gırnatayı alsın eline,

Nişan-düğün dönsün hayır yerine;

Toyunu, halaylarını özledim…

Melikan, uzuneşekle fırfıra,

Güvercin taklası, bilye yuvarla,

Âşık atıp, dokuztaşı ayarla;

Birdirbir oynamayı özledim…

 Chevrolet’in yenisi yollardaydı,

 Direksiyona yan oturmak modaydı,

 Akgün’ün minibüsü bir olaydı;

Sessiz, sakin sokakları özledim…

Kız Meslekliye örük yakışırdı,

Beyaz gömlek, gri forma yakışırdı,

Bakışlar ürkek, adap yakışırdı,

O eski disiplinleri özledim…

Tahta iskelede 2 Nisan gemisi,

Ruhları okşar Vangölü mavisi,

Tarihtir Şamran suyu, Van kalesi;

Ey Van, seni özlemeyi özledim!..